Zabytki w Darłowie
W Darłowie znajdują się trzy zabytkowe kościoły i wiele innych historycznych zabytków wartych zwiedzenia:
Kościół Mariacki pochodzi z drugiej połowy XIV w. We wnętrzu kościoła można podziwiać kunsztownie rzeźbioną renesansową ambonę z 1684 roku, cztery barokowe obrazy z pierwszej połowy XVIII wieku, sześć portretów Apostołów z końca XVII wieku, renesansową misę chrzcielną z XVI wieku, barokowy krucyfiks i tabernakulum z XVII wieku, barokowe stalle z XVII wieku, mosiężny żyrandol z aniołem z przełomu XVII i XVIII wieku oraz prospekt organowy z 1853 roku.
Do 1945 roku w kościele znajdował się ołtarz składający się z 27 srebrnych płyt. Niestety, w 1945 roku ołtarz zaginął. Odnalazło się tylko 8 płyt, które można oglądać w słupskim muzeum.
Najciekawszym zabytkiem w kościele są, znajdujące się w kaplicy pod kościelną wieżą, sarkofagi książąt pomorskich: Eryka I, księcia pomorskiego i króla Danii, Szwecji i Norwegii (prawnuka Kazimierza Wielkiego); Elżbiety, księżniczki duńskiej, zmarłej w 1653 roku oraz księżnej Jadwigi, córki Elżbiety Duńskiej.
Kościół Świętego Jerzego został zbudowany w XVw. Należały do niegodwa szpitale: Ducha Świętego, gdzie przebywali ludzie biedni i chorzy, oraz św. Jürgena, służącego trędowatym. Pod koniec XVII w. w otoczeniu kościoła stało 30 lepianek z gliny, krytych trzciną, w których mieszkali chorzy i zniedołężniali. Szpitalem Ducha Świętego opiekował się żeński zakon kartuzek. Biedni, którzy zamieszkiwali lepianki, często sprzątali darłowski rynek albo pracowali jako grabarze i karawaniarze. Obecnie kościół św. Jerzego należy do zakonu franciszkanów i jest filialnym kościołem NMP.
Kościół Gertrudy zbudowany w XV wieku. Uważa się, że fundatorem kościoła jest król Eryka w Darłowie, który przebywał w mieście w latach 1449 – 1459. Budowla wyglądem nawiązuje do Grobu Świętego. Król Eryk był w roku 1424 z pielgrzymką w Ziemi Świętej, gdzie został mianowany rycerzem Grobu Świętego. Dlatego przypuszcza się, że Eryk budował tę kaplicę jako miejsce swojego pochówku, lecz nie została ona na czas skończona. Kościół Gertrudy jest niemal rotundą. Zbudowano go na centralnym sześciokątnym planie, z dwunastokątnym niższym obejściem, o bokach na przemian dłuższych i krótszych. Budowlę oplatają schodkowe skarpy. Kościół przykrywa dach dwunastospadowy, stromy, kryty gontem. W centralnej partii dachu mieści się sześcioboczna wieżyczka z bardzo wysokim ostrosłupowym hełmem, zwieńczonym kulą, krzyżem i kogutem. Naprzeciw ołtarza znajduje się pięć balkonów, których balustrady zdobione są malowidłami cechu szewców i czterech ewangelistów - świętych: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
Na uwagę zasługuje neobarokowy prospekt organowy z 1912 roku i organy z 1860 r. Na przedpiersiach ław znajdują się malowane herby miasta i najbogatszych cechów kupców i browarników z roku 1733 oraz świętych Piotra i Pawła, a także Lutra i Melanchtona.
Fontanna z rybakiem jest to pomnik pełniący także rolę fontanny. Znajduje się w centrum starego miasta, tuż obok ratusza wybudowanego w 1725r. Został zaprojektowany przez znanego niemieckiego artystę - Wilhelma Grossa, w 1919 roku. Pomniku ufundowała, jedna z najbogatszych w Darłowie, rodzina Hemptenmacherów. Członkowie tej familii byli właścicielami znaczącej na Bałtyku floty żaglowców i statków handlowych. Cokół pomniku otaczają spiżowe płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia mieszkańców Darłowa. Tablica od strony ratusza przedstawia rycerza wskazującego teren, gdzie powstać ma miasto. Obok niego skryba i robotnicy kopiący fosę mającą okrążać warowny gród. Od strony północnej dokerzy pracują przy załadunku żaglowca. Na wschodniej tablicy widnieje unosząca się na falach hanzeatycka koga. Od strony południowej pasterz pilnuje stada owiec i kobieta pasie gęsi. Gęsie mięso, a szczególnie wątróbki były najlepszym produktem eksportowym Darłowa.
Brama Wysoka to XIV-wieczna baszta, zwana też Bramą Kamienną albo Murowaną daje wyobrażenie o wyglądzie dawnych murów obronnych choć przez wieki zmieniła swój wygląd i charakter. Budowa murów obronnych nie tylko podnosiła walory obronne miasta, ale wzmacniała jego polityczny prestiż. Obecny wygląd brama Wysoka zawdzięcza remontowi, jaki przeprowadzono ostatnio w 1732 roku. Data ta jest uwieczniona za pomocą żelaznych prętów na elewacji od strony miasta. Zbudowana z cegły w układzie wendyjskim, w górnej partii polskim, zwieńczona jest czterospadowym namiotowym dachem. We wnętrzu zachowały się otwory strzelnicze. Z bramy Wysokiej miejskie straże obserwowały całe miasto i okolicę oraz alarmowały mieszkańców w razie pożaru lub innego niebezpieczeństwa.
Ratusz miejski - stary ratusz, który stał w centralnym miejscu rynku spłonął doszczętnie podczas wielkiego pożaru w 1722 roku. Dotychczasową siedzibę władz miejskich przeniesiono do gruntownie przebudowanych hal targowych, położonych niedaleko kościoła mariackiego, które od 1725 roku do dnia dzisiejszego oficjalnie pełnią rolę miejskiego ratusza. Wnętrze nie ma charakteru zabytkowego ani zabytkowego wyposażenia. Jedyną pozostałością poprzedniego ratusza jest renesansowy portal nad drzwiami wejściowymi. Przedstawia on herb miasta - gryfa z ogonem ryby i napisem po łacinie:
"Haec civitas locata A-o Chri MCC privillegiis adaucta MCCCXII. Terignibus cremata 1589, 1624, 1648. Toties resuscitata Deo duciqgrata sisperpetim beata. Cresce flore civitas. Te Deus felicitet dux diu te protegat. Sed pron dolor flammis interumdevastata anno 1675 et 1722 et hicdomus publica noviter exstructa a-o 1725 sit ultimum".
W polskim tłumaczeniu tekst ten oznacza: "Miasto to założone w 12 (ostatnie cyfry daty nie zostały umieszczone, gdyż nie są dokładnie znane) roku po Chr., powiększono w 1312 roku. Trzy razy spłonęło:1589, 1624, 1648. Tyleż razy odżyło. Bogu i księciu miłe, bądź zawsze szczęśliwe. Rośnij grodzie, rozkwitaj. Bóg niech cię uszczęśliwia, książe niech cię długo osłania. Lecz o rozpaczy, znowu zniszczone ogniem w roku 1675 i 1722. A ten ratusz na nowo odbudowany w roku 1725 niech będzie po raz ostatni.
Kościoły, zamek Książąt Pomorskich i Wszystkie obiekty można zwiedzić kierując się tak zwaną miejską trasą turystyczną (MTT).
