Zabytki i ciekawe miejsca w Ustce

Zaułek Kapitański – jest to niewielki placyk w miejscu, gdzie ul. Marynarki Polskiej skręca do portu.  Znajdują się tu stare kamienice z końca XVIII w. Mieszkali tu kapitanowie statków, dlatego zaułek nazwano "kapitańskim". Od 1357 do 1889 roku stał tu kościółek pod wezwaniem Jana Chrzciciela i Świętego Mikołaja, patrona kupców i żeglarzy. Jego wysoka wieża pełniła kiedyś funkcję znaku nawigacyjnego. Kościółek rozebrano w 1889 roku. Mógł bowiem pomieścić tylko 200 osób i stał się za ciasny. Miejsca trzeba było zajmować na godzinę przed nabożeństwem. Jego obrys do dziś znaczą stare lipy, rosnące na skwerze. W centrum skweru ustawiono kamień młyński, któy kiedyś był wmurowany we frontową ścianę koscioła.

Stacja ratowników morskich – czerwony budynek z cegły z krzyżem maltańskim. W środku była stajnia dla koni, wielki wóz z łodzią wiosłową dla 11 wioślarzy i mniejszy z wyrzutnią rakiet. Gdy dostrzeżono statek w niebezpieczeństwie, uderzano w dzwon. Zbiegali się ratownicy, zaprzęgali konie do wozów (gdy do miejsca katastrofy trzeba było przejechać kilka kilometrów plażą) lub spuszczali łodzie do kanału portowego i wyruszali na ratunek.

Spichlerze - Zachowały się zarówno po wschodniej, jak i po zachodniej stronie portu. Składowano w nich zboże. Pod koniec XIX wieku, słupscy i usteccy kupcy zastąpili stare spichlerze z muru pruskiego solidnymi budowlami z cegieł. Najstarsze są trzy takie budowle po wschodniej stronie portu, przy ulicy Zaruskiego. Wewnątrz warto zwrócić uwagę na potężne drewniane belki, stanowiące element konstrukcji. W tym samym czasie przy zachodnim nabrzeżu wzniesiono magazyny spirytusowe. Ustka od lat 80 XIX wieku była portem wywozowym pomorskich gorzelni. Tylko w 1887 roku statki różnych bander wywiozły z Ustki aż 5 milionów litrów spirytusu.

Przy ulicy Beniowskiego możemy podziwiać Zakład Przyrodoleczniczy założony na bazie powstałych tam w 1912 roku łazienek miejskich. Kuracjusze byli pod stałą opieką lekarza i mieli do wyboru szereg zabiegów leczniczych : kąpiele błotne, kwasowo - węglowe, igliwiowe, natryski, masaże i zabiegi elektrolecznicze. Budynek zaprojektował architekt Dunkel z Sopotu.  Zakład funkcjonuje i leczy do dziś.

Park Zdrojowy założony w 1875 roku. W parku znajduje się Pomnik Umierającego Wojownika - odsłonięty 22.01.1922 roku. Jego twórcą jest Józef Thorak, jeden z najsłynniejszych rzeźbiarzy XX wieku, rzeźbiący na zamówienie propagandy III Rzeszy. Pomnik przedstawia nagiego wojownika, który padł pod śmiertelnym ciosem, lecz ponadludzkim wysiłkiem podnosi jeszcze tarczę. Odlew waży 200 kg. Upamiętnia 76 ustczan poległych w I wojnie światowej. Na tarczy – pierwsze w dziejach wyobrażenie herbu. Herb symbolizuje 3 główne źródła utrzymania mieszkańców ówczesnej Ustki: żeglugę, rybołówstwo oraz kąpielisko. Niedaleko znajduje się Pawilon zdrojowy. Jeden z najważniejszych obiektów architektonicznych Ustki.

W całej miejscowości jest wiele secesyjnych willi pamietajacych czasy, gdy było to uzdrowisko II Rzeszy Niemieckiej oraz domy szachulcowe z początków XIX w. świadczące o zwiazkach Ustki z Kaszubami. Najpiękniejsze są willa Red przy ul. Żeromskiego 1, która pochodzi z 1890 roku oraz willa  przy ul. Westerplatte należąca kiedyś do najbogatszej rodziny w Ustce.

Neogotycki kościół Najświętszego Zbawiciela z 1882 r. W jego wnętrzu można podziwiać zabytkowe organy zbudowane w manufakturze Vilknerów i drewniany krucyfiks z XIX w.

Spacerując po Ustce warto też zwiedzić muzea, są tu aż trzy:
Muzeum Ziemi Usteckiej ul. Marynarki Polskiej 62 A,
Muzeum Piekarnictwa  przy ul. Marynarki Polskiej  49,
Muzeum Mineraologiczne przy ulicy Limanowskiego.